Een ervaring met
de Week van Gebed
Interview: Annemarie van den Berg
Evelien Ruarus (34) van de Nieuwe Kerk Utrecht over haar ervaring met de Week van Gebed
‘Ik heb altijd veel gebeden, maar vaak lag de nadruk op vragen om hulp. In 2015 kreeg ik meer belangstelling voor gebed en wilde ik weten: Werkt het? Heeft het echt zin om voor de andere kant van de wereld te bidden? Ik ben toen boeken gaan lezen en preken gaan luisteren en ben verschillende vormen van gebed gaan uitproberen. Langzaam heb ik ontdekt dat ik door bidden echt een gesprek met God kan hebben. Ik kan alles met Hem delen en Hij antwoordt ook, bijvoorbeeld via een Bijbeltekst of gedachten die in me opkomen.
Praten tot God gaat me inmiddels gemakkelijk af, maar Zijn stem verstaan vind ik soms lastig. De Week van Gebed is een extra motivatie voor mij om te bidden. Omdat ik weet dat er heel veel mensen bidden over de hele wereld wil ik daar graag deel van zijn.
In het gebedshuis Zuilen was een mooie kamer ingericht met allerlei ‘prayer stations’, zoals een plattegrond van Utrecht.
'Het alleen bidden in de ‘binnenkamer’ voelde voor mij erg geborgen: gewoon een uur bij God zijn.'
Met een punaise kon ik mijn straat ‘aanprikken’ en hiervoor bidden. Ook het samen bidden tijdens het gebedsuur was zo inspirerend. Je ontdekt de verschillen in hoe mensen hardop bidden, welke woorden ze gebruiken en hoe divers dat is. Bizar dat het zo snel voelde als één groep, terwijl we uit verschillende kerken komen. Het alleen bidden in de ‘binnenkamer’ voelde voor mij erg geborgen: gewoon een uur bij God zijn. Het lukte me om in de binnenkamer meer af te wachten en te kijken wat zou komen. Het was erg bemoedigend om me te realiseren dat er al veel mensen voor mij op deze plek God hebben gezocht.’